In een wereld vol uitdagingen en hindernissen staat Benjamin Witzand als een levend bewijs van de kracht van herstel. Van een zwaar verleden waar hij als probleemkind niet de juiste hulp ontving en verslaafd raakte, heeft hij een indrukwekkende transformatie ondergaan. Vandaag de dag excelleert hij als een interventionist en verslavingscounselor en is hij bestuurder van meerdere organisaties. In deze blog duiken we in het inspirerende verhaal achter Benjamin Witzand en ontdekken we hoe hij zijn eigen obstakels overwon om anderen te helpen op hun pad naar herstel.
Van Boefje naar Crimineel
Benjamin is opgegroeid in het rustige Vroomshoop, een klein dorpje waar niet zo veel te doen was. Hoewel hij opgroeide in een liefdevol thuis met een dak boven zijn hoofd, waren de spanningen in huis voelbaar. Benjamin was altijd al een boefje, maar naar mate hij ouder werd, werd hij niet makkelijker. ‘’Ik was vrij mondig. Als ik iets niet op de positieve manier voor elkaar kon krijgen, moest het maar op de negatieve. Mijn stemming was erg bepalend voor de sfeer in huis.’’ Hij had misschien een grote mond, maar daarachter ging veel onzekerheid schuil.
Op de jonge leeftijd van dertien ontwaakte zijn interesse in wiet, wat na een euforische ontdekking al snel uitgroeide tot een gewoonte. Benjamins pad nam een donkere wending toen hij zich omringde met verkeerde vrienden. Kattekwaad maakte plaats voor criminaliteit, zijn ondeugendheid escaleerde in serieus probleemgedrag en hij begon steeds meer te gebruiken. Om zijn gewoonte te bekostigen, begon Benjamin met het laagdrempelig verkopen van wiet in het dorp. ‘
’Ik was toen echt zoekende naar mezelf. Ik wilde er gewoon bij horen en tegelijkertijd ook geld verdienen. Maar dat dealen, dat paste eigenlijk niet helemaal bij mij’’.
Uiteindelijk bereikte zijn probleemgedrag een punt waarop Benjamin zich zo machteloos voelde, "Ik heb toen gezegd: ik wil niet meer." De crisisdienst werd ingeschakeld die hem op vijftienjarige leeftijd uit huis plaatste.
Een Rollercoaster van Jeugdsinstellingen en Klinieken
Na zijn uithuisplaatsing kwam Benjamin in een zorg-rollercoaster terecht. Zijn eerste kennismaking was meteen op een semi-gesloten afdeling voor volwassenen, door een tekort aan plekken bij de jeugdafdeling, waar hij gekke dingen heeft gezien. Hierop volgend werd hij overgeplaatst naar de psychiatrische jeugdafdeling, waar hij overladen werd met medicatie en voor het eerst (maar zeker niet voor het laatst) kennismaakte met een isoleercel. De negatieve ervaringen hier vielen echter in het niet bij wat hem te wachten stond in de jeugdinstelling in Nijmegen en in de gesloten jeugdzorg.
"Ik was nieuw vlees en moest letterlijk vechten voor mijn plek."
De 'rit' bracht hem uiteindelijk langs vijf jeugdinstellingen en drie verslavingsklinieken. Zijn hele houding was veranderd."
Ik was boos op heel de wereld, want je bent eigenlijk alleen maar opgesloten en aangepakt geweest. Op die plekken gaan ze niet met jou in gesprek. Het is daar: wie niet wil luisteren moet maar voelen."
Op zijn achttiende bevond Benjamin zich op zijn dieptepunt. Hij was zwaar aan de drugs en alcohol, was thuis niet meer welkom en belandde in de daklozenopvang. Elke dag ging er wel wat wiet en cocaïne doorheen en in het weekend kwam daar nog XTC of MDMA bij en veel lachgas. Het kantelpunt kwam toen zijn ouders werden bedreigd door het criminele circuit en Benjamin moest onderduiken.
Van Terugval tot Triomf
Benjamin kwam op 22-jarige leeftijd bij zijn laatste kliniek terecht, de kliniek van Peggy-Sue. Hij had er geen zin in en kon Peggy-Sue in het begin zelfs niet uitstaan. Ondanks zijn weerstand reisde hij af naar Zuid-Afrika met de vastberadenheid om voorgoed zijn leven te beteren. Na het voltooien van de behandeling in Nederland, kwam hij helaas in een terugval terecht. Dit bleek tegenstrijdig genoeg net wat hij nodig had. Het proeven van herstel maakte dat de drugs niet langer het fijne gevoel brachten dat hij zich herinnerde, maar alleen nog maar de negatieve gevolgen.
"Ik wist ook gewoon, ik stel mijn ouders en mezelf weer teleur. Toen heb ik na vijf dagen aan de bel getrokken."
Tegenwoordig is Benjamin, nu 26 jaar oud, niet alleen clean, maar is hij samen met Peggy-Sue in zee gegaan om lotgenoten te helpen op een manier die zij zelf toendertijd nodig hadden. Door van dichtbij gezien en ervaren te hebben hoe het niet moet, wil hij nu laten zien dat het ook op een andere manier kan. De heftige ervaringen uit de rollercoaster van zijn jeugd, die hij voor altijd met zich mee zal dragen, zet hij nu juist in als brandstof om een verschil te kunnen maken in de huidige verslavingszorg.
