Verslaafd aan suiker?

In onze kliniek zie ik steeds vaker cliënten die zich, naast hun drug-of-choice, identificeren met een eetstoornis of eetverslaving, en ik vraag mij af hoeveel mensen écht met voeding bezig zijn.
Hoeveel mensen zijn zich bewust van wat zij tot zich nemen?
Hoeveel mensen hebben een eetstoornis, zonder dit te weten?
Hoeveel mensen kampen mogelijk met een suikerverslaving, maar hebben dat niet in de gaten?
Een eetstoornis of eetverslaving hoeft niet per se te betekenen dat er sprake is van overgewicht of ondergewicht, maar wel dat er geen maat kan worden gehouden.
Het begint vaak met een stuk chocola, daarna wordt een zak chips opengetrokken, een bak ijs uit de vriezer gepakt en misschien zelfs nog een boterham met pindakaas gesmeerd.
Continue de afwisseling van zoet naar hartig en weer terug naar zoet, zonder te stoppen met eten.
Met als gevolg een opgezette, pijnlijke buik, een vol gevoel hebben, niet lekker zijn, misschien zelfs diarree krijgen en dat allemaal door overeten.
Mensen worden daardoor vaak moe, voelen zich ellendig en willen het liefst gaan slapen.
Vaak schuilt er achter overeten veel pijn, verdriet en zelfs suïcide gedachten.
Zelf ben ik, wat wij noemen, in herstel met mijn voeding. Ik zie in mijn omgeving en hoor ook steeds vaker van cliënten, dat ze het enorm moeilijk vinden maat te houden, zelfs wanneer ze verstand van voeding hebben.

Mensen die lijden aan anorexia, kunnen worden behandeld in een aantal gespecialiseerde klinieken en krijgen daarvoor een vergoeding vanuit hun zorgverzekering. Godzijdank, want ook zij hebben deze hulp nodig. Maar voor mensen die kampen met overeten is vooralsnog, voor zover ik weet, geen verzekerde klinische verslavingszorg mogelijk.

Ik vraag me oprecht af of ik hier iets mee moet doen, zeker wanneer binnenkort in de zorg (alle) vormen van roken verboden gaan worden. En of mensen bereid zijn hier zelf voor in de buidel te tasten? Ik verwijs mensen soms door naar Bright Line Eating maar ik merk dat ze dan wel het dieet onderdeel ervan proberen, maar niet de spirituele & herstelgerichte gedachtegoed erachter, als ze niet onderdeel van de community worden.

Vriendinnen Do en Joan kwamen deze week langs in de kliniek, en stelde mij de vraag: "ga je hier structureel iets mee doen?".